بررسی کیفیت زندگی کاری پرستاران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران

زمینه و هدف:پرستاران قانع ترین گروه شغلی در میان گروه های شاغل در بیمارستان ها به شمار می آیند که برای افزایش کارایی در این سازمان ها بسیار مورد توجه مدیریت بیمارستان ها قرار گرفته اند. امروزه مفهوم جدیدی از رضایت شغلی تحت عنوان کیفیت زندگی کاری در جهت افزایش کارایی مد نظر مدیران قرار گرفته است. به همین منظور مطالعه ای با هدف بررسی کیفیت زندگی کاری پرستاران و مولفه ها یا عناصر تشکیل دهنده آن با بهره گیری از نگرش این افراد در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 85-1384 انجام شد.روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع مقطعی و توصیفی - تحلیلی است. محیط پژوهش شامل 15 بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی تهران و جامعه پژوهش نیز کلیه کارکنان پرستاری شاغل در این بیمارستان ها بودند. نمونه پژوهش را تعداد 349 نفربه عنوان 20% تعداد کل پرستاران در این بیمارستان ها تشکیل داده که به روش تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات فردی و پرسشنامه کیفیت زندگی کاری مشتمل بر 30 سؤال استفاده شد. امتیازات پاسخ ها بر مبنای روش لیکرت تعیین گردید. تعیین روایی پرسشنامه با اخذ نظرات متخصصین امر صورت گرفت و جهت تعیین پایایی از روش آزمون مجدد و آلفای کرونباخ استفاده گردید.یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که پرستاران از اکثر عناصر یا مؤلفه های کیفیت زندگی کاری خود رضایت ندارند. اکثریت قریب به اتفاق این افراد از وجود حوادث ناشی از کار، فقدان مقررات ایمنی و انضباط کاری، نامطلوب بودن شرایط بهداشتی محیط کار، نبود آزمایش ها و معاینات پزشکی به صورت دوره ای، پایین بودن میزان حقوق ماهیانه، امکانات رفاهی، پاداش های نقدی و غیر نقدی، مزایای غیر مستقیم، و همچنین وجود استرس های شغلی و شفاف نبودن دورنمای شغلی ناراضی هستند.نتیجه گیری: در مجموع دو سوم پرستاران از کیفیت زندگی کاری خود رضایت ندارند. این افراد از بیشتر جنبه های زندگی کاری خود ناراضی هستند. بیشترین میزان نارضایتی پرستاران مورد مطالعه از نیازهای اولیه و پایه زندگی کاری آن هاست. نتایج به دست آمده از این پژوهش می تواند به مدیران ارشد حوزه سلامت در جهت تدوین برنامه های راهبردی و ارتقای کیفیت زندگی کاری پرستاران کمک کند.